A-once-in-a-life-time-experience

Hello world!

We zijn maar 1 nachtje uit logeren geweest en wat we allemaal wel niet hebben meegemaakt…

IGANGA DISTRICT
Het zit zo; de voorzitter van Stichting Change IT Uganda, had ons uitgenodigd om een nachtje in zijn dorp te logeren. Dit stond allang al in de planning, maar we hadden totaal geen idee wat ons te wachten stond en waar we terecht zouden komen.
Nou hebben we de afgelopen weken ook een paar nachtjes in de ‘dorpjes’ Nkozi en Lira geslapen, maar dit was toch écht een heeeeeel ander soort dorpje…
Het was ongeveer 4uurtjes rijden van Kampala. Op een gegeven moment gingen we opeens de geasfalteerde weg af en ergens door de struikjes rijden.
We dachten eerst dat we verkeerd reden of dat het een grapje was, maar nee hor ‘this is the way to the village!’ zeiden ze.

We zaten toen écht letterlijk in de bush-bush.
Ik zag alleen maar bomen, bosjes, struikjes en om de 100m een huisje van klei met een rieten dak…
Op een gegeven moment kwamen we bij een wit huis (van beton ja)met een paar Afrikaanse hutjes erom heen. Yep, the home-sweet-home van thè Mr. Chairman!
Een party tent stond klaar inclusief een geluid installatie (wow!).
We werden verwelkomd door de familie en al gauw stonden kleine kindjes om de hoek naar ons te gluren…

WATER EN HOUT HALEN
Mr. Chairman was nog niet aanwezig dus toen ging Khalid (host van het dorp) een rondleiding geven door het dorp.
Nou is dit dus echt geen dorpje waar alle huisjes gezellig bij elkaar staan. Maar het is gewoon een groot stuk land in de bush-bush met hier en daar een huisje (totaal 200huisjes verspreid).
Na 10min lopen kwamen we bij de waterpomp aan waar veel kindjes omstebeurt hun jerrycan mee ging vullen.
Uiteraard hadden wij ze ook geholpen met water uit de put pompen, maar het dragen van de jerrycan terug naar huis lieten we aan hen over (ja lullig, maar was veelte zwaar voor mij).
Daarna liepen we verder door de bush-bush om hout te verzamelen van voor het kamp vuur voor vanavond. We kwamen langs verschillende plantages; aubergines, thee, aardappel, gele peper enzovoorts. Het was heel mooi om hier te lopen en het Afrikaanse leven van dichtbij mogen mee te maken..

THE GOAT
Eenmaal terug bij het huis van de voorzitter kwam 1 van onze busjes terug met bier die ze in het ‘centrum’ hadden gehaald en……….een geit!
Hand in hand liep Mozes (collega van Change IT) met een bruine geit uit de auto Hahah
Yep, dé geit die wij die avond zouden BBQ’en.
De geit werd ergens achterin de bosjes op bananen blad gelegd en verder hoef ik niet te vertellen toch?
Moet er wel even bij vertellen dat het mes wel erg bot was..je hoorde die arme geit gorgelend ‘help’ roepen…aaahw..
Maaaar…lekker dat ie was!!!!
Tis eigenlijk gewoon hetzelfde als een saté kambing, maar dan vers van het kampvuur op een stuk hout van 1m 🙂
Geiten slachten doe je niet zomaar alleen op bijzondere gelegenheden. Dus wij voelden ons zeer vereerd dat er speciaal een geit voor ons werd geslacht.
Natuurlijk kregen we ook een complete Ugandeze maaltijd voorgeschotelt.
Deze mensen hadden echt zoveel moeite gedaan voor ons. Echt heel lief, dus al luste ik niet alles..deed ik maar alsof ik alles heel lekker vond en uit waardering en respect heb ik met moeite bepaalde dingen op gegeten…(goed he van mij)

We hebben eigenlijk de hele avond gechilled bij het kampvuur. Er kwamen ook heel veel kinderen uit de buurt een kijkje nemen. Want tja..we zijn de allereerste Europeanen die deze village hebben bezocht. Dus heel bijzonder voor hun ook.
En helemaal omdat er de hele avond Afrikaanse muziek (hele leuke muziek hoor) werd gedraaid, dus het was 1 en al party voor de kids en voor ons!
We hebben samen gedanst en gelachen..een avond om nooit te vergeten!

BANANEN HUT
We sliepen trouwens in een tent dat hand gemaakt is van takken en bananen bladeren.
We dachten eerst ook dat we op de bananen bladeren moesten liggen, maar gelukkig kwam er een meneer langs die even 8 matrassen op zijn motortje kwam brengen.
We hebben iig op matrassen geslapen, lekker knus met zijn 8en op 4 matrassen gelegen haha.
Af en toe vergezelled door een paar mieren of een kikker, maar gelukkig geen slangen of spinnen gespot.
Zonder wekker om 06.46u opgestaan door alle kippen geluiden en de ochtend rituelen van de locals…
Niet erg hoor, want ik had wel lekker geslapen 🙂

YES, I LIKE!
Ja..het was écht een hele mooie, onvergetelijke ervaring..
Deze lieve mensen hadden zoveel moeite voor ons gedaan. En dit is iets wat je niet zo gauw mee maakt; uitgenodigd zijn in the village van the Chairman!
Zoiets zou je niet eens kunnen ervaren als je een reis door Afrika zou boeken bij een reisbureau ofzo..dus ik voel me écht vereerd!
We werden zelfs nog uitgenodigd in het huis van de ‘Burgermeester’ van de district Iganga!
Hier zijn wij even langs geweest om gedag te zeggen…ook niet een dagelijks gebeuren!

Ik vond het erg leuk. Iedereen had zeker weten genoten!
Vele kindjes nog blij gemaakt met oud speelgoed en kleding. De vrouwen werden ook verwend met (oude) kleding en sieraden.
Ik heb ook nog nooit kinderen zó blij gezien met een bellenblaas of zo een stomme Mc Donalds speeltje..
Na alle kadootjes uitgedeeld te hebben onze brakke, stinkende (niet gedouched nee) lichamen in het busje gepropt voor een rit van 4 uur naar huis weer.
Maar zo vrolijk als ik kon op zo een vroege ochtend heb ik weer als Beatrix naar iedereen zitten zwaaien vanuit de koets (onze stoffige busje)..

Strakjes weer een BBQ party in onze achtertuin met alle mensen van CHange IT erbij.
Morgen weer vroeg op…want dan gaan we op Safari! Stay tuned! 🙂 xxx

A SUCCESFULL TRAINING!

En jahooooooor…na 4 dagen weg geweest.. zijn we weer lekker terug thuis in Kampala!
De laatste training in Lira was echt zó zwaar, maar resultaat was er wel!
And yes, I’m so proud! Soso proud!

TRAINING DAY 1
6.15u op gestaan om ons klaar te maken, ontbijten en dingen klaar te zetten op school zelf. Ginger was echt goed ziek die dag, dus die bleef in het hotel uitzieken. En zelf waren wij nog helemaal gesloopt van de reis daarvoor (a 7hour drive).
Dit keer waren er echt heel veel teachers aanwezig, 20 man ongeveer.
En oh-my-god wat was het vermoeiend!!!!! Deze mensen waren minder enthousiast dan toen in Nkozi, dus dat gaf ons echt het gevoel van “uhhh..gaat het te snel? snappen jullie het wel, doen we het wel goed???”
Er was een man en een vrouw die écht gigantisch achter liepen.
Na een halve dag, hadden ze nog steeds géén idee hoe de muis werkte en dat je op de linkermuis knop moest klikken om dingen te openen enzo pfffff. Op een gegeven moment raakte mijn geduld écht op en had ik geen zin meer om hun (intensief) te helpen..dus ik liep ze maar af en toe voorbij..(oeiii gemeen ben ik he?! :s )
Maar serieus, deze teachers in Lira hadden echt een ‘achterstand’ ofzo, ze pakten het minder snel op dan de mensen in Nkozi.
Het was ook écht heel heet die dag en natuurlijk gaven de computers en beamers ook warmte af in het klaslokaal, waardoor het nóg warmer was. Een frisse neus halen buiten ging gewoon niet, want die “briesjes” waren zo warm alsof je een oven open deed… We waren echt gesloopt.
Gelukkig waren er 2 mannen die behoorlijk verstand hadden van computers en die ons hielpen door de teachers te helpen.
Zonder hun….zou het écht nog zwaarder zijn geweest…

LIRA’S HISTORY
Maar oke, ik moet jullie even wat vertellen over Lira..
In Lira was er voor een hele lange tijd (25jaar ofzo) een burger oorlog. Er was een rebellen groep die zich gingen verzetten tegen de overheid. De LRA (Lord Resistance Army) werd geleid door Joseph Kony, die zichzelf tot “profeet” had uitgeroepen en een staat wilde uitroepen gebaseerd op (een eigen interpretatie) van de Bijbelse tien geboden.
Zij ontvoerden jongens om hen als kindsoldaat te laten vechten en meisjes om hen als seksslavin te laten werken.
Kinderen die probeerden te ontsnappen werden vermoord of op een gruwelijke wijze verminkt…
Ja..écht heel erg allemaal. Maar 4/5 jaar geleden is die Kony verdreven (nu gezocht door o.a Duitsland, USA, Kenya, Uganda etc..zie het als een Kadafi of een Osama) en begon Lira te groeien..
De overheid heeft daarna veel geïnvesteerd in deze stad en veel NGO’s (non governmental organisations) hebben zich in dit gebied genesteld om Lira te ontwikkelen. Zodoende ook Stichting Change IT!!
Dus moet je nagaan..de mensen die bij ons in de training aanwezig waren (allemaal van onze leeftijd en ouder) hebben deze afschuwelijke oorlog nog meegemaakt. Dus geen wonder dat ze sociaal minder ontwikkeld zijn en een grote ‘achterstand’ hebben…zielig hee.. 😦

TRAINING DAY 2
Op dag 1 hadden wij Internet, Word en E-mail behandeld.
Dus de tweede dag hoefden we alleen nog Powerpoint te behandelen. Daarna hadden ze genoeg tijd om aan de final assignment te werken. De opdracht was om een les voor te bereiden van 10min d.m.v een powerpoint.
En deze moesten ze aan ons presenteren. Voorwaarden waren o.a om informatie en plaatjes te gebruiken van internet, aantrekkelijke lay-out creëren , tranisition in toe te voegen en een minimum van 4 slides te gebruiken. Jullie denken nu vast “pfff..was dat de final assignment..zo makkelijk?!”. Nou veel van deze mensen hebben nog nooit achter een computer gezeten en/of microsoft word/powerpoint gebruikt. Dus het was best een intensieve training voor vele, omdat er veel onderwerpen aan bod kwamen.
Eerlijk…ik had écht gedacht dat ze er niets van zouden bakken. Maaaaar in-te-gen-deel!!
Iedereen had een hele mooie powerpoint gecreeërd en stonden vol trots te presenteren aan ons!!!
Veel informatie en plaatjes van internet gehaald en trots stonden ze naar de slides te wijzen.
We stonden echt versteld en waren zo trots!! En blij!! Al dat harde werk toch niet voor niets geweest!
En ondanks dat ze ‘minder gezellig’ waren dan de teachers van Nkozi, hadden ze veel meer geleerd.

THE SPOILED WESTERN
Wat ook zo grappig was..tijdens de opdrachten van internet zat een man hele tijd te lachen achter zijn computer.
Dus ik vroeg aan hem; ‘uhh..everything okay? What’s so funny?’, waarop hij antwoorde: ‘Google! Oh my god…Google is incredible..you can find every-thing here! Haha This is sooo amazing”
Deze meneer was echt verbaasd dat je zóveel informatie en plaatjes kon opzoeken op het internet.
Toen ik hem vroeg om in google maps zijn dorp/adres in te typen, zei hij; ‘My address? Why? I don’t understand..Noo..I don’t think they reconize it, it is very small…” En tuurlijk vond Google Maps dit op internet, toen hij dit zag ging hij he-le-maal stuk weer..’Oh no? Is this true? I can’t believe this!! Ohmygod..Google, Google..’ hahah..
Tja..voor ons is dit allemaal dood normaal en zijn over zulke dingen helemaal niet verbaasd.
Het enige moment wanneer wij zeggen ‘Oh no, I can’t believe this’, is wanneer het netwerk storing heeft en wij een paar uurtjes zonder internet zitten…..raar he? Hoe verwend zijn wij…..

ARMANI GOODIEBAG & RHINO SANCTUARY
Trots de training afgesloten en de teachers blij gemaakt met hun certificaat en dé Armani Goodiebag.
Teachers waren super blij met de goodiebags, zo blij dat er opeens andere mensen binnen kwamen lopen en ook een goodiebag wilden..ohmygod, bijna ruzie gehad haha!
We moesten zelfs een paar mensen teleurstellen, omdat we gewoon echt niet meer hadden en teleurgesteld dat ze warennnn….omg. Sommigen kwamen zelfs aan mij vragen wat Armani is….en ik uitleggen dat het een ‘designer brand’ is..waarop eentje antwoorde ‘oh really? And where do they sell this?’ hahaha
En wij zo onze best gedaan om de leukste goodies te laten sponsoren, maar 9 van de 10 wisten niet eens wat wat was..haha
Anyways, na de training weer 3.5u in het busje zitten voor een overnachting @ the Rhino sanctuary.
Een hele mooie, rustgevende plek midden in het natuur. Dit is tevens een van de weinige spots in Afrika waar er nog neushoorna in het wild leven. Deze beesten zijn zo zeldzaam, omdat velen worden vermoord voor hun hoorns…Helaas hebben wij geen Neushoorns gespot 😦
Wel veel Bambi’s (herten) die om ons heen sprongen, spinnen en aapjes gespot.
Ik heb hier overigens als een roos geslapen..en heerlijk wakker worden met alle vroege beestjes van het natuur..
Vanochtend om 8 uur vertrokken..en 12uur waren we lekker thuis..
Ik heb de hele dag lekker bij het zwembad (stelt niet veel voor hoor) gelegen en nu zijn we re-united met de andere groep die nét gearriveerd is uit Nkozi…
Dus partyyyyyyyyyyy 2nite!!!!!!!!!!!! Want we zijn lekker klaar met de training!!! WHooooop Whooooooooop!!!

(oh gosh, ik heb zóveel geschreven haha.. Hoop dat jullie er zin in hebben om het te lezen 🙂
Excuses voor enige spelling en grammatica fouten..geen zin om het na te kijken haha )

Arrived in Lira

Na een rit van 7uur zijn we eindelijk aangekomen in Lira. Maandag en Dinsdag geven we onze tweede training aan de Art Teachers @ The Lira intergrated secondary school.

Onderweg zagen we weer heel veel groen langs de weg. Maar hoe langer we in de auto zaten, hoe droger het gebied buiten werd en hoe meer je typische Afrikaanse huisjes zag (van klei gemaakt met rieten daken).
Lira is namelijk een gebied in het noorden van Uganda. Dit betekend dus ook een drogere klimaat..en wel met een temperatuurtje van 50graden ofzo.
Het is echt bloed heet..

Bridge over the Nile
Onderweg staken we de Nijl over.
Wow, dit was echt heel mooi om te zien. Vorige week waren we bij de bron van de Nijl waar de rivier ontstaat (point zero). En nu stonden we kilometers verderop te genieten van deze wild-stromend-rivier. En met “wild”, bedoel ik ook echt super-wild!
Vind het echt jammer dat we niet meer zijn gaan raften op de Nijl…

Baboons
Eenmaal de brug overgestoken stonden een paar grote bavianen ons op te wachten langs de weg. Ja, èchte bavianen! Volgens mij waren ze even groot als mijn neefje van 6, misschien wel groter!
We hadden geen tol (eten) betaald aan deze human-look-alikes, dus werden nog een beetje achteraan gerend haha. Gelukkig zaten we veilig in het busje 😉

Accident
Paar KM verder zagen we een busje (het zelfde als ons) ondersteboven langs de weg liggen. Er stond ook een blanke man bij die helemaal onder het bloed zat en om het busje heen stonden nog 10 Ugandezen die (waarschijnlijk) het busje weer wilden omkantelen of mensen eruit wilden halen? We wilden deze mensen zo graag helpen, aangezien het ook toeristen waren. Het was echt middle of nowhere in the bush-bush. Maar onze driver besloot om door te rijden vanwege onze eigen veiligheid. Voel me tot nu toe toch een btje “ongemakkelijk”/”guilty”. We hadden op z’n minst water ofzo kunnen geven..majah..

Morgen begint onze laatste training alweer! De tijd gaat zo snel hier, over 1,5 week ben ik alweer terug in Nederland! Wow..
Anyways, een meisje uit mijn groep is ziek. Ze is een beetje koortsig en een ander meisje heeft slecht nieuws ontvangen uit NL gister.
En daarnaast ben ik ook door iets gestoken in mijn voorhoofd vanmiddag. Heb nu een bult dat even groot en dik is al een ei (nee, ik overdrijf niet) boven mijn rechter oog. Hopelijk zitten er geen insecten eitjes in ofzo (já, heb een grote fantasie) en dan het morgen weg is.
Door dit alles hangt er nu ook echt een hele andere sfeer nu.. Een sfeer wat mijn motivatie beetje naar beneden haalt..even geen zin in de training eigenlijk!
Maar goed, we moeten wel..
Wij zijn bikkel en hebben niet voor niets 7u in dat busje gezeten…sooo wish us luck! 🙂

Nkozi experience

Yessssss, HOME-SWEET-HOME!!!
Lekker terug in onze thuis basis in Kampala!

Maandag middag vertrokken we met z’n 8en (m’n groupies Lynn, Minke, Ginger, m’n docente, 2 van Stichting Change IT en de chaffeur) naar Nkozi voor de training op St. Mary Secondary school.
Nkozi is een dorpje 94km van Kampala vandaan.

Na ongeveer 2uur rijden maakten we een stopje @ the Crocodile Farm. Geen idee wat ik hier moest verwachten, maar de weg daar naar toe was echt heel bijzonder.
We reden over een rode-hobbelige-zandweg wat omringd was door groen-groen-groen.
Af en toe zag je kleine huisjes tussen de bush-bush met spelende kinderen in de ‘voortuin’ die uitbundig naar ons zwaaiden.
Ik voelde me een beetje als Koningin Beatrix (natuurlijk wel 100 jaar jonger, met zwart haar en een mooi getinte huid xD ) die vrolijk naar iedereen terug zwaaide in haar koets..(verot busje met een dikke laag stof).

CROCODILE FARM
Op de Crocodile Farm werden we verwelkomt door een Ugandese rastaman die ons het een en ander ging vertellen over zijn huisdiertjes. Totaal ongeveer 3200 krokodillen! Het is zeg maar een fokkerij ofzoiets.
Het vlees van deze stinkende beesten (ja het stonk écht heel erg) word als maaltijd genuttigd en de huid natuurlijk voor de welbekende krokodillen leer voor tassen, portemonnees etc.
Kokhalzend liep ik over het veld naar een andere hok waar we werden voorgesteld aan “Benjamin”.
Deze oude gast van 45 jaar heeft in zijn jongere levensjaren 18 mensen opgegeten. Hij is vernoemd naar zijn laatste slachtoffer; een jongentje van 8 jaar.
En natuurlijk ook kennis gemaakt met de tortelkrokodillen Romeo & Julia die vele croco-kindjes hebben gebaard op de farm.

EVENAAR
Ik was op dé Evenaar!!!
Dit was eigenlijk niets minder dan 2 statues waar ‘the equator’ op stond en omringd was met souvenir winkeltjes.
Niet echt denderend, maar wel leuk voor een foto momentje 🙂

GUESTHOUSE “DESIRE LODGE” @ NKOZI
Onze eerste indruk was; ‘oh-my-god..waar zijn wij in beland???’.
Het was zeker weten géén “Desire” lodge voor ons!!
De kamers waren op zich wel te doen. Eentje stonk heel erg naar “Afrikaanse lichaamsgeur” (weet niet hoe ik dit anders moet noemen, sorry) en aangezien we het een beetje ‘scary’ vonden, besloten we maar om met z’n tweetjes op een kamer te slapen.
Normaal vind je een wasbak of een badkamer in een kamer, maar wij hadden een jerrycan en een teiltje!
Ja..het douchen ging héél anders…I call it ‘the African way’.
Je wilt niet weten hoe ik heb gedoucht afgelopen dagen haha.
Ergens achterin had je de ‘badkamers’. Ik moest mijn teiltje meenemen naar buiten en het vullen met water uit een jerrycan. Vervolgens nam ik mijn halvolle teiltje mee in zo een donkere douche hokje. Het hokje deed me echt denken aan een gevangenis hok uit de slavernij tijdperk ofzo (ja, ben er ooit in geweest in Suriname).
Ik had geen idee hoe ik mezelf moest wassen en of ik nou moest staan, bukken of hurken??
Ik ben maar gaan hurken en heb me zelf een beetje nat gespetterd met mijn handen haha. Ja, akward..dit ben ik dus echt niet gewend!
Sommigen hebben afgelopen dagen helemaal niet gedoucht, maar ik moest hoe dan ook wel mezelf even opfrissen..al was het met slootwater (want zo schoon was het water niet eens).

En dan nog eens de WC…oh-my-god, ik wist niet wat ik zag!!!
In Indonesie hebben ze ook niet altijd een ‘normale’ toilet wat wij hier in de westerse wereld gewend zijn.
Maar dit…….was gewoon een donker, zwart hok met letterlijk een gat in de grond..IELLLL!!!! Ik heb maar minder gedronken de afgelopen dagen en zo lang mogelijk mijn plas ingehouden. Want vond het zó eng en al helemaal ’s avonds!!
Thankgod heb ik geen grote behoeftes daar hoeven te doen!!!

TRAINING

Training was geslaagd!
De eerste dag begon best chaotisch; beamer instellingen waren niet goed, beamer remote was spoorloos, helft van de computers deden het niet en er waren maar 3 computers met internet, terwijl we 12 teachers aanwezig waren op de training. Maar geeft niet, gelukkig hebben de Ugandezen super veel geduld en gingen ze gezellig met z’n 4en achter een computer zitten. Sommige docenten hebben nog nooit eerder achter een computer gezeten, 1 daarvan was een jongeman van 26 jaar (1 jaar ouder dan mij!). Wij stonden echt versteld hoe leergierig iedereen was en hoe snel alles werd opgepikt.
En het allerbelangrijkst; iedereen vond het heel erg leuk!
Aan het eind kon iedereen met internet omgaan (emailen, informatie en plaatjes opzoeken en opslaan), typen in word en een powerpoint presentatie in elkaar zetten en aan ons presenteren.
Alle teachers kregen een certificaat en een goodiebag. Dit waren tasjes (gesponsord door bijenkorf) van Armani en Gucci enzo, maar dat kenden ze helemaal niet!
Er werd mij zelfs gevraagd wat ze met het parfum monstertje van Jean Paul Gaultier konden doen..haha bizar.
Gelukkig wisten ze wel wat ze met een Mars reep en snoepjes konden doen.

We kregen nog een dankwoord van 1 van de teachers. Namens de groep vertelde hij ons hoe dankbaar hij was met onze komst. Tegenwoordig word er veel met computers gewerkt en de overheid wilt dit ook graag op alle scholen implementeren, maar vele leraren hebben hier gewoon echt geen ervaring mee.
Onze komst was ‘a gift’ volgens hem, we hebben hun ogen geopend en zij hebben veel geleerd. Ik werd er bijna emotioneel van… Voor ons is het gebruik van computers en internet zo normaal. Maar deze mensen waren ons zo dankbaar..kregen het wel 100c te horen..wauw..
Mission completed! On to the next one….

 

 

FIRST WEEK IN UGANDA

Hello world!!

Eindelijk (heel even) tijd om wat op mijn blog te posten!
We doen hier zó veel en de dagen vliegen voorbij! We zitten nu alweer een week in Uganda.
Even snel een overzichtje wat ik zoal gedaan heb..

BUDDY MEETING
Dinsdag waren we door onze Ugandese buddies met muziek (reggae!) verwelkomt!
Ze hebben een hele leuke dag voor ons georganiseerd met diverse dans activiteiten en muziek, uiteraard hebben wij ook mee gedanst
We hebben elkaar beter leren kennen en onze onderzoek opdrachten besproken, de bedoeling is namelijk dat zij ons helpen met bedrijven benaderen voor eventuele interviews voor het onderzoek.

Buddy Agatha @ Central Market

CULTURAL EXPLOSIAN
Ik weet niet waar we precies waren die avond, maar we zijn toen naar een voorstelling geweest waar locals de dansstijlen van verschillende stammen gingen uitvoeren. Helemaal compleet met drums en andere (onbekende) muziek instrumenten. Dit was zoooooooooo mooi om te zien!
Respect voor de vrouwen die 2uur lang non-stop hun ass hebben geshaked!! De voorstelling werd gehost door een man die mij aan Eddie Murphy deed denken en natuurlijk was ik weer de “lala” om als Aziaat on stage te komen en lekker voor schut gezet te worden voor het publiek. Thema van de avond ging over multiculturele samenleving op de wereld en dit werd afgesloten door een gezamenlijke dans on stage door alle toeristen en locals…Yes, it was fun!!

DUTCH EMBASSY
Donderdag hadden wij een meeting met de Ambassadeur van Nederland hier in Uganda. Wij hebben een kleine presentatie gegeven over Stichting Change IT en waarom wij studenten hier in Uganda zijn.
Het was een hele interessante meeting, de Ambassadeur had ook veel over zich zelf verteld en persoonlijke ervaringen gedeeld met ons. Natuurlijk heb ik hem ook honderden vragen gesteld hoe je terecht komt bij de Nederlandse Ambassade, want werken voor de Nederlandse Ambassade in het buitenland lijkt mij zó leuk!!!
Ben alleen vergeten te vragen of je als “zwart-harige-Nederlander” ook voor de NL Ambassade kan werken..want eigenlijk zie je alleen maar de blond-met-blauwe-ogen-Nederlanders op die ambassades werken…

WARCHILD
Een klasgenoot (die eerder bij Warchild heeft stage gelopen) heeft geregeld dat wij werden uitgenodigd op het hoofdkantoor van Warchild in Uganda voor meeting. Dit was heeeeeel leuk!. Ik heb zó vaak reclames gezien van Warchild, maar wist eigenlijk nooit echt wat ze precies deden in die ontwikkeling landen. Voor de peeps die het nog niet weten, dit is namelijk de 2^e keer dat ik vrijwilligers werk doe in het buitenland..dus voor mij persoonlijk was de meeting met Warchild echt interessant. Zou later graag ook voor een organisatie werken die zich inzet in ontwikkeling landen. So Warchild, you’re my rolemodel!!

MY 25th BDAY
Was een leuke dag! Ik werd wakker en er hingen ballonnen en slingers door onze crib.
De helft van de groep waren die ochtend naar de kerk gegaan (ik was veelste moe om 06.45 op te staan dus bleef lekker doorslapen, achteraf toch wel spijt gehad hoor). Bij terugkomst kwam iedereen voor mijn deur liedjes zingen met een overheerlijke chocolade taart, Supersweet!! Heb de rest van de dag eigenlijk gewerkt aan de training en ’s avonds gezamenlijk lekker BBQ gegeten. Yes, I had fun!! Maar miste mijn loved ones in NL wel heel erg!!
Hopelijk kan ik het weer vieren eenmaal terug in NL.
Voor mijn bday wilde ik eigenlijk gaan Bungee jumpen @ Nijl river, maar helaas was de instructeur niet aanwezig..Had dan een lange tijd moeten wachten op hem, maar daar hadden we geen tijd voor. JAMMER! JAMMER!!

Ik heb eigenlijk nog zoooooooooo veel meer meegemaakt.
Maar ben het een beetje vergeten…Denk dat ik het maar dagelijks ga bijhouden vanaf nu?
Nu voel ik toch echt wel dat ik in Uganda ben. Het klinkt misschien raar, maar ik vind het echt heel leuk om in onze privé busjes rondjes te rijden, want dan zie je pas echt het Afrikaanse leven..Al die mensen op straat en langs de weg, chaotische verkeer, kinderen die heel veel lol hebben met een autoband.. De mensen zijn zo vriendelijk hier en zo happy met hetgeen wat zij hebben. Daar kan Nederland echt voorbeeld aannemen, we hebben zoveel in de Westerse wereld (SPOILED) maar KLAGEN voortdurend over alles en nog wat!! Ik snap dat echt niet…

TRAINING @ NKOZI
Anyways, we vertrekken zometeen naar NKOZI; het dorpje waar wij de eerste training gaan uitvoeren.
Ben echt benieuwd hoe het daar is en hopelijk zullen de teachers veel aan onze training hebben.
Ja, ik vind het echt spannend! Het is ongeveer 96km rijden (3uur) vanuit Kampala. Onderweg stoppen we bij een Crocodile Farm, waar ons is geadviseerd om het (krokkodillen) vlees uit te proberen…uhhhhh ok will do!? Oja, en we maken ook een stopje bij de Evenaar! Ja dé evenaar die om de wereld loopt..heel raar. Weet echt niet wat ik me daarbij moet voorstellen, had altijd gedacht dat die lijn onzichtbaar was en alleen op wereldkaarten te zien was?

Maar goed!
Moet nog even de laatste dingetjes doen voordat we vertrekken..
Foto’s post ik op FB
Keep ya all posted..xxx

PS. Sorry voor eventuele spellings fouten!! Haha
Geen tijd meer om te checken.. 🙂 x

ARRIVED IN KAMPALA, UGANDA

HE HE!
Eindelijk aangekomen op dè bestemming waar we een halfjaar naar toe hebben gewerkt: UGANDA!!!

Maandag 2 januari met veel stresssss te laat gearriveerd op Schiphol.
Maar gelukkig nog wel op tijd om in te checken. 2 grote koffers van 23kg ingecheckt (1koffer met mijn spullen en 1 koffer met goodies voor de peeps in Uganda) en nog een weekendtas van 10kg ingecheckt op de naam van een klasgenoot met nog meer spullen voor hier.
Had never-nooit gedacht dat ik met zóveel spullen kan reizen…pff

Vlucht
We vlogen met KLM, is trouwens wel verbeterd! Je kan nu uit meerdere films/entertainment kiezen en het eten was ook wel ietsjes beter dan wat ik normaal gewend was van KLM.
Maar verder was de vlucht zó vermoeiend, ook nog eens vertraging opgelopen in Rwanda.
Eenmaal aangekomen in Entebbe (Uganda) nog een uur met een busje naar onze accommodatie.
Na een reis van ongeveer 17uur (Zaandam-Kampala) kon ik ein-de-lijk een bed in om mijn slaap van de afgelopen dagen in te halen…

Accommodatie
We verblijven in hele leuke huisjes @ Red Chilli Hideway. Ik deel mijn crib met 4 andere meiden.
We hebben onzen eigen keukentje, tuintje, douche, 2 slaapkamers en zelfs een aparte woon- en eetkamer..dus NICE! Verder heerst er een hele gezellige sfeer hier in Red Chili, andere toeristen aanwezig, leuke restaurant met heerlijke steenoven pizza’s en gratis wifi is aanwezig 🙂
check http://www.redchillihideaway.com/facilities.htm hoe en waar wij precies wonen 🙂

Mijn morning vieuw vanuit ons huisje in Kampala

Eerste dag gezamelijk ontbeten, wat werd verzord door onze 3 docenten; Gerben, Jenny en Sonja.
Daarna de stad in gegaan om geld te pinnen en boodschappen te halen.
En natuurlijk had IK weer pech, want de automaat accepteerde mijn pinpas niet…
Waarschijnlijk is de magneetstrip van mijn pinpas beschadigd, want het werd bij géén enkel automaat geaccepteerd! 😦
Maar gelukkig heb ik hele lieve klasgenoten die mij wat konden voorschieten!
En gelukkig ook is mijn pinpas niet geblokkeerd ofzo, dus dan kan ik nog via internetbankieren geld overmaken naar 1 van mijn klasgenoten en dat zij het dan voor mij pinnen bij de bank…Zie je nou hoe handig ICT kan zijn? How i love the digital world 🙂

Vandaag lekker gechilled en van het zonnetje genoten (lees; 30graden!!!)
Vanaf morgen weer lekker DRUK zijn met van alles en nog wat.
Morgen ontmoeten wij onze Buddies!!! Elk student word gekoppeld aan een Ugandees student die ons een deel van hun dagelijkse leven laat zien. En de komende weken worden wij door onze buddies geholpen met het onderzoek die wij hier moeten uitvoeren (ja, dat moeten we ook nog doen naast de training!)

Donderdag een meeting met de Nederlandse ambassade, vrijdag bezoek brengen aan Stichting Change IT, weekend lekker vrij (zondag mijn 25e verjaardag vieren?) en vanaf maandag gaan we richting Lira (94km) en Nkozi (364km) om de trainingen te geven op de middelbare scholen…..ben echt benieuwd hoe dat zal gaan, aangezien wij echt zoveel tijd in hebben gestopt in het ontwikkelen van de training…

Cultuurshock?
Nee, nog helemaal niet eigenlijk!
Tuurlijk ziet het er heel anders uit dan Nederland; hobbelige wegen, rammel busjes, veel Ugandezen om mij heen (die overigens héél goed Engels spreken allemaal), slapende mensen langs de kant van de weg en ook veel krotjes gezien langs de kant van de weg, maar daar heb ik ook al zoveel van gezien in andere landen…
Ik besef eigenlijk nog niet eens dat ik in Uganda ben..Misschien komt dat nog wel met de tijd..
Heb het de laatste weken ontzettend druk gehad, dat ik me “mentaal” niet echt heb kunnen voorbereiden.
Maaaaaaaar heb het nu zeker wel al naar mijn zin hor, de zon doet al mijn stres verdwijnen 🙂

Anyways, ik probeer mijn blog wel bij te houden, maar weet niet zeker of ik hier tijd voor zal hebben.
Maar zal echt mijn best doen!!!!
Voor nu ga ik lekker slapen, want morgen vertrekken we al om 8u ’s ochtends om onze buddies te ontmoeten, heb er zin in!

Groetjes van onze huisdiertjes die voor ons huis wonen 🙂